Donderdagochtend 09:00 uur. In de mediatheek van het Gymnasium heerst een ontspannen sfeer. Een reguliere ochtend; leerlingen zitten alleen of in duo’s aan de werktafels en de vaste computers zijn bezet. Aan de grote leestafel zitten drie leerlingen bij elkaar; laptop open, naast zich een boek en een schrift met aantekeningen. Er wordt in stilte gewerkt want aan de andere kant van de ruimte zitten leerlingen die een toets inhalen, een toets herkansen of extra tijd krijgen voor hun toets vanwege een indicatie. Enkele leerlingen zitten over hun toets heen gebogen te werken. Anderen zitten met hun hand tegen het voorhoofd alsof zij daarmee de geleerde stof naar buiten willen duwen. Een enkeling zit schots en schreef omdat dat nu eenmaal de lekkerste houding is om een toets te maken.
Aan de grote ronde tafel met de bureaustoelen is het nog rustig. Op de tafel rechts van de balie liggen de de S-uren kaarten. Ik check of de naam op de kaart klopt met de naam op het bijbehorende pasje, kijk of het te maken studie-uur correct is ingevuld en leg alles recht zodat ik straks tegen het einde van het uur de verdiende stempels kan uitdelen. Eén kaart leg ik apart. Deze leerling liep weg nadat de kaart was neergelegd en ik schat in dat deze leerling tegen het einde van het lesuur weer naar de mediatheek komt om de afgestempelde kaart op te halen. Leuk geprobeerd, maar toch gesnapt. Er volgt een luchtig gesprekje over vertrouwen en eigen verantwoordelijkheid.
Het is 10:40 uur. Het derde uur is voorbij, de toetsen zijn klaar, het is pauze. De mediatheek loopt vol. Ik groet de dochter van een vriendin en zwaai naar de vrienden van mijn zoon. De bureaustoelen rond de grote ronde witte tafel zijn allemaal bezet. Meer leerlingen dan stoelen hebben zich om de tafel gedrapeerd. Ook op andere plekken wordt er gekletst en gelachen. Ik schenk twee kopjes koffie in en praat bij met de mediathecaris. Hier en daar kijkt een leerling schichtig mijn kant op en stopt snel een broodje of een appel weg terwijl de kaken als bij een herkauwende kameel heen en weer bewegen. Een blik is soms voldoende.
Leerlingen komen langs om laptops, boeken of woordenboeken te lenen. Vragen over printproblemen, verloren pasjes, inhaaltoetsen en verzuim geef ik door aan de mediathecaris. Het grote voordeel van vrijwilligers is dat de mediathecaris even weg kan voor overleg met een docent of planner om bijvoorbeeld het verzuim- en toetsmanagement goed te organiseren, terwijl er toch iemand is om de leerlingen te woord te staan. Tussen de bedrijven door lees ik de mail in mijn eigen account van de Veluwse Onderwijsgroep, waaronder deze nieuwsbrief en de FAMA, een interne nieuwsbrief voor de medewerkers van het Gymnasium. Met een beetje geluk kan ik wat rubrieken in het tijdschrift ‘Onze Taal’ lezen, dat ligt hier op de leestafel.
Wanneer na de pauze de tweede helft van de ochtend begint loopt de mediatheek leeg; leerlingen gaan naar het lokaal van hun les. De bureaustoelen blijven in een vreemde compositie rond de witte tafel achter, als een stilleven. Ik maak een rondje door de mediatheek om boeken terug te zetten, stoelen recht te zetten en om hier en daar een propje papier op te ruimen.
Voordat de ochtenddienst is afgelopen komt er nog een onderbouw leerling langs, bijgestaan door een klasgenoot, om een punt te scoren voor de leeskaart. Een beetje zenuwachtig en overenthousiast vertelt de leerling over het gelezen boek. Duidelijk, deze leesstempel is verdiend. De kaart van 10 stempels is bijna vol en dat is de waarde van een hele punt extra op een cijfer voor een toets Nederlands.
12:30 uur. De middagploeg neemt de taken over. Tot 16:00 uur kunnen de leerlingen terecht in de mediatheek. Terwijl ik de mediatheek uitloop is de mediathecaris in gesprek met iemand van de organisatie ‘Student voor docent’, over surveillance tijdens toetsen en examens. Aan de grote witte tafel met de bureaustoelen oefent een groepje leerlingen een boekpresentatie.
Margaret van de Wetering
