Afgelopen periode zijn de eindexamenleerlingen voor het vak Drama druk bezig geweest met de uitvoering van hun eindexamenvoorstelling. Op vrijdag 21 maart was het zo ver. Familie, docenten en vrienden werden onthaald door de personages in de aula van de KSG. Er waren frikandellen liefhebbende tokkies, zwangere en verslaafde studenten en ook een hele zweverige spiritualist. Of was het toch een oplichter? We hebben kunnen genieten van een humoristisch murder mystery verhaal over een buurt-BBQ en de moord in een flatgebouw. Alle buurtjes waren verdacht en gedurende de voorstelling werden herinneringen opgehaald, emoties gedeeld en buurtbewoners verhoord. Steeds vielen er verdachten af tot uiteindelijk bleek dat Suzanne, een van de studenten, de moord op Leandro had gepleegd.
De aanloop naar de voorstelling leverde enige stress op, maar wat hebben de leerlingen zich er goed doorheen geslagen en wat een hilarische voorstelling hebben we mogen zien. Als docent ben ik enorm trots op deze leerlingen en na het lezen van hun reflecties blijkt maar weer wat voor een waardevol vak Drama kan zijn.
Hier een greep uit hun reflecties:
‘’Ik had in de onderbouw erg veel last van faalangst. Het werd op een gegeven moment best wel zwaar waardoor ik bijna geen enkele toets meer zonder trillingen en misselijkheid uitkwam. Omdat je bij het vak drama zo vaak op moet treden, of dat nou een voorstelling is of een simpele opvoering van een paar minuten voor de klas, leerde ik met mijn zenuwen om te gaan. Ik leerde om mijn stress om te zetten in gezonde spanning en opeens waren toetsen en presentaties voor de klas veel minder eng.’’
of
‘’Ik denk dat iedereen best wel groeit met elk stuk wat diegene speelt en dat ook eigenlijk iedereen dit minimaal één keer in zijn leven zou moeten doen, het is een hele andere manier van leren en groeien tijdens zo’n stuk in plaats van een schriftelijke toets.’’
en
‘’Als ik terugkijk op het gehele proces, ben ik het meest trots op het feit dat we als groep een volledige voorstelling hebben gecreëerd vanuit het niets. Wat dit extra bijzonder maakt, is dat we onderweg veel obstakels tegenkwamen. Verschillende meningen en ideeën maakten het soms lastig om door te zetten. Toch is het ons gelukt om samen tot een eindresultaat te komen waar we trots op kunnen zijn.’’
Met enthousiaste groet,
Ryan Poldner (docent drama)
