In klas 4 doet iedereen een maatschappelijke stage. Dat houdt in dat je 15 uur besteedt aan het helpen van een stichting of iets anders dat de maatschappij ten goede komt. Voor mijn maatschappelijke stage heb ik deze winter contact opgenomen met Groot Stokkert in Wapenveld.
Groot Stokkert was vroeger een hotel en vakantiepark voor reumapatiënten. Het werd al een tijdje niet meer gebruikt totdat de oorlog in Oekraïne uitbrak. Toen werd het bungalowpark door vrijwilligers snel opgeknapt voor de komst van de eerste Oekraïners.
Een paar maanden later, precies toen ik iets voor mijn maatschappelijke stage moest gaan bedenken, werd ook het hotel opgeknapt voor nog eens 30 Oekraïense families. Het hotel was al jaren niet meer gebruikt. Het leek alsof het zo was achter gelaten. Alle administratie stond er nog en er lag van alles op de grond. Ook toen waren er veel vrijwilligers om dit allemaal op te ruimen. Ik heb ook geholpen.
Eerst heb ik een Oekraïense vrouw geholpen met het afhalen en weer ophangen van gordijnen. Eigenlijk weet ik niet eens zeker of dat de bedoeling was. Ik spreek wel een beetje Russisch, dat was haar ook verteld. Maar dat ‘beetje’ begreep ze niet. Ze had hele verhalen over hoe veel het wel niet sneeuwde in haar dorp in Oekraïne. En dat ze vroeger door metershoge sneeuw naar school en later naar haar werk moest. Tenminste, dat is wat ik er van heb begrepen. Ik vond het leuk om m’n Russisch op de proef te stellen.
Daarna heb ik samen met twee jongens uit Zaporizja de zolder opgeruimd. Er lagen overal stoelen en kasten over elkaar. Die kunnen natuurlijk goed gebruikt worden. Dus hebben we alles een beetje gesorteerd en opgeruimd. Tussendoor konden we gewoon pauze houden; er was natuurlijk genoeg te doen. We hebben ook nog een begin gemaakt met de computerkamer, waar alle administratie van een paar jaar geleden nog op de grond lag. De dag was al snel afgelopen.
Het was leuk om te helpen met het opknappen van het hotel en fijn om wat te kunnen doen voor de gevluchte Oekraïners. Binnenkort heb ik weer contact om te kijken wat ik nog meer kan doen.
Sjoerd 4A
